„ROMANTYCZNY PORANEK

Kiedy o poranku

Biegałaś po łące boso

To widziałem Cię jako „Bóstwo”

Bo pachniałaś ranną rosą

O twarzy „Bogini Miłości” - radosną

A ja patrzyłem z okna

Jak Jej zwiewna sukienka

W lekkich podskokach mokła

I tak przemoczoną uśmiechem porannej rosy

Przypominała mi „Nimfę Wodną”

Z którą wspólnie przeżyłem

Upojne chwile „słodkiej” nocy.