Biopsja serca

Na Odział Intensywnej Opieki Transplantacyjnej Ś.C.C.S. przyjechałem 10.02.2013r. 
na wykonanie kolejnej, rutynowej biopsji serca w kierunku odrzutu. Jest to 12-ta biopsja od dnia przeszczepu (18.02.2010r.). Rano w poniedziałek 11-tego o godz.8 zrobili mi U.K.G. serca, kurczliwość globalna wyniosła ponad 60%-65%. Jest to bardzo dobry wynik i także taki wynik był po biopsji. Biopsja wykonana była
na Oddziale Hemodynamiki.Oczywiście jak zawsze świetna i sympatyczna załoga z głównym operatorem-doktorem, bardzo przyjaznym  dla mnie i innych pacjentów naszego oddziału. Pan doktor pobrał kilka dobrych próbek "wyskubanych" z mięśnia sercowego do badania laboratoryjnego w kierunku odrzutu.
 
     Na naszym oddziale odwiedziłem dwie osoby,które miały wszczepioną wspomagającą lewą komorę serca.W jednej z pojedynczych sal przebywał mój kolega (ziomal) od serca Rafał J.z Jeleniej Góry,który czeka na nowe serce, na pompie już 1,5 roku.W czasie oczekiwania na serce doktorzy zmienili mu już pięciokrotnie wspomnianą pompę, a serca dalej nie ma!
   
     Ogólnie czuje się dobrze, ale dalej walczy ze swoją niecierpliwością, rozregulowaną psychiką spowodowaną brakiem odpowiedniego serduszka. Wie,że musi być cierpliwy! Ciągle podłączony jest do maszyny "jak jej niewolnik",ale dzięki niej dalej żyje z wielkim przekonaniem, że serce już wkrótce dostanie.

     Myślami codziennie jest w domu i w okolicach Jeleniej Góry, gdzie po przeszczepie spaceruje z rodzinką po jego pięknych,malowniczych uliczkach. Zagląda do parku cieplickiego posłuchać śpiewu ptaków oraz podpatrywać skaczące z drzewa na drzewo złociste wiewiórki. Nie omija jeszcze piękniejszych jej okolic, np.zielone łąki poprzeplatane kolorowymi polnymi kwiatami. Na jednej z takich łąk usiądzie i będzie znowu podziwiał w blasku słońca płynące chmury, przecinające szczyty okolicznych gór karkonoskich.

      Gdy tak siedziałem w jego sali i słuchałem jak opowiada o swojej walce z chorym sercem, bardzo zapragnąłem, żeby już wreszcie doczekał się nowego serca. Mocno wierzę w to, że jak będę na kolejnym badaniu to Rafała nie zastanę, gdyż będzie" brykał" po uliczkach i okolicach J.Góry z nowym, zdrowym i pięknym serduszkiem.

Tego Mu z całego mojego nowego serca życzę.

       Na drugiej sali poznałem młodą, aczkolwiek już mocno doświadczoną przez los, piękną Gosię K., która również jak Rafał czeka na nowe serce. W śląskiej klinice serca czeka już od września 2012r. Młoda kobieta podłączona jest do sztucznej lewej komory wspomagającej jej chore serce.
Rozumie Ją w Jej bólu, że nowego serca jeszcze nie ma, ale dobrze, że w pobliżu jest Rafał, który jedzie jak Ona na tym "samym wózku".Rafał dla Gosi jest jak "starszy brat", codziennie ją wspiera w walce z ciężką chorobą, dodaje Jej otuchy, a nawet  naucza, informuje Ją o różnych niejasnych dla Niej "niespodziankach" w pracy sztucznej lewej komory. Mówi jej na co ma uważać, jak się zachować w różnych sytuacjach.
Gosia wie już wszystko o sercu, sztucznej lewej komorze w sposób techniczny, ale rady Rafała takie "ludzkie", czułe na Jej niemoc, są Jej codziennie, mało,co godzinę, zawsze, 
bardzo potrzebne.

        Przez ostatnie pół roku zmieniono Jej już raz pompę lewej komory. Kiedy wszedłem do Jej sali zobaczyłem Ją smutną, modlącą się do Boga, zamyśloną i pełną wiary, że się uda, wiary w profesjonalizm całego personelu medycznego,zdolnego w każdej chwili zamienić chore serce na zdrowe. Oby znalazł się odpowiedni dawca.
         Jak Rafał również, codziennie myślami jest w swoim domu z rodzinką. Marzy, bo na razie są to marzenia, jak najszybciej wrócić do domu z nowym sercem. Jak rozmawiałem z Nią, pięknie opowiada o swojej malowniczej miejscowości o nazwie Żerków w Wielkopolsce, nieduże miasteczko w dorzeczu rzeki Warty. Gosia często przeprawiała się promem, a nawet łodzią na drugi brzeg rzeki. Tam na drugiej stronie znajduje się rodzinna wieś, która się  groźnie nazywa  Pogorzelica, gdzie się urodziła. Opowiada o dużych połaciach pól pełnych żółtych kwiatów rzepaku, o zbieranych w żniwa czerwonych,pięknych,
wysokich makach, biegającą wśród maków i słuchającą śpiewu zawieszonych nad makami skowronków.
       
Także i Jej życzę najkrótszego pobytu na oddziale Ś.C.C.S., dużo zdrowia szczególnie psychicznego  w oczekiwaniu na nowe serce.

Ja natomiast mam nadzieję, że również nie spotkam Ją jak Rafała za pół roku na oddziale w podobnych co obecnie okolicznościach, dalej oczekujących na nowe serce.
Myślę, że będziemy spotykać się jak my wszyscy tylko na badaniach kontrolnych! Czuję, że tak będzie, że dawcy się znajdą i oboje będą cieszyć się nowym sercem, nowym życiem tak jak ja. 


...dedykuję: Rafałowi J. , Małgosi K. 
oraz wszystkim oczekującym na nowe serce