Przeżyłem transplantację serca

Mam na imię Andrzej wel andriju jestem po transplantacji serca. Chciałem się podzielić moimi dolegliwościami i wrażeniami przed i po przeszczepie serca.

Zaczęło się od zawału serca w 1993r. Lekarz, kardiolog, który pierwszy raz robił mi  EKG serca powiedział, że z sercem jest nie dobrze i przeszedłem zawał.(dosłownie, chodziłem dwa dni). Przed tym stwierdzeniem lekarza dwa dni odczuwałem bóle w klatce piersiowej i mocne pieczenie za mostkiem.

Dostałem skierowanie na przeprowadzenie badania  (USG) serca. Badanie to wykazało, że mam trzy przewężenia w tętnicach wieńcowych serca. 
Po okresie leczenia kardiologicznego w 1994r. zostałem zakwalifikowany do operacji wykonania trzech bajpasów, mijanek tych zatorów miażdżycowych w tętnicach. 
W czasie wykonywania tej operacji tuż po zakończeniu wszczepienia bajpasów nastąpiło wykrzepienie się drobnych skrzeplinek miażdżycowych, które spowodowały kolejny zawał na stole operacyjnym, co spowodowało do- szczepienie kolejnych dwóch grafów żylnych. Operacja miała trwać ok. 5 godz. lecz niestety przez te
nietypowe wydarzenia na bloku operacyjnym zakończona została po 15 godzinach. 

O tym dowiedziałem się, kiedy wróciłem z bloku pooperacyjnego na salę chorych.Początkowy okres rekonwalescencji przechodził trudno i boleśnie, byłem bardzo słaby, uczyłem się chodzić od nowa podpierając się ścian korytarza i pielęgniarki.W okresie po bajpasach do następnej operacji minęło 15 lat i w tym czasie musiałem mieć wszczepiony kardiowerter-defibrylator serca (ICD). Byłem bardzo zadowolony, bo dwukrotnie uratował mi życie włączając się by przywrócić prawidłową akcję serca po omdleniach.Po niecałym roku, ICD został wymieniony na nowy kardiowerter(BIV) z funkcją stymulacji lewej komory serca.Niestety po kilku miesiącach funkcjonowania poczułem się gorzej, więc udałem się na przeprowadzenie badań w miejscowości Lubin (woj. Dolnośląskie) tam na oddziale kardiologicznym po przeprowadzonych badaniach, ordynator oddziału wydał na mnie "wyrok" i powiedział, że medycyna zrobiła wszystko co mogła zrobić, teraz może mi tylko pomóc Pan Bóg. Po takiej diagnozie zacząłem intensywnie walczyć o życie. 

Spotkałem się z profesorem kardiochirurgiem z Zabrza, który po wstępnych badaniach powiedział, że mogę mieć przeprowadzoną transplantację serca i wobec powyższego skierował mnie na oddział kardiologii swojej kliniki w celu wykonania badań kwalifikacyjnych do przeszczepu serca.

Do tego zabiegu powinien pacjenta zakwalifikować lekarz kardiolog, jeśli stwierdzi brak innej możliwości leczenia (“by-passy”, wszczepienie sztucznej zastawki). Kwalifikowane są dwie grupy pacjentów: 1) chorzy przebywający w szpitalu w ciężkim stanie , 2) chorzy “ambulatoryjni” z ciężką chorobą serca na granicy wydolności, która pozwala im jeszcze na przebywanie w domu. Aby zakwalifikować chorego do przeszczepu, należy wykonać: koronarografię, ECHO serca, cewnikowanie prawostronne, i kilka razy testy wysiłkowe z tzw. analizą gazów oddechowych (oddycha się przez ustnik do specjalnej maszyny, która bada powietrze wchodzące i wychodzące z płuc).Jest wiele przeciwwskazań do tego zabiegu ze względu na duże ryzyko operacyjne i późniejsze powikłania. Zaliczamy do nich: zaawansowany wiek (>65 lat), cukrzycę, niewydolność nerek i wątroby, chorobę nowotworową (“rak”), alkoholizm, AIDS i wiele innych poważnych chorób.· Chorzy są przygotowywani przez lokalne ośrodki kardiologiczne, a następnie przekazywani są do ośrodków transplantacyjnych.

Wykonałem dwa takie badania w przeciągu dwóch lat, ale w tym czasie byłem pod stałą opieką nefrologa kliniki. 18 lutego 2010 r. doczekałem się wreszcie przeszczepu serca, który został wykonany w Śląskim Centrum Chorób Serca u pana profesora Mariana Zembali.W dniu 17 marca przyjechałem do domu i od tamtej pory prowadzę rehabilitację pod odpowiednimi wskazówkami specjalistów z kliniki zabrzańskiej i w oznaczonym czasie stawiam się na badania biopsji serca w celu kierunku odrzutu nowego serca i sprawdzania poziomu leków immunosupresyjnych w organizmie.

Jest to poważny zabieg operacyjny obarczony dużym ryzykiem zgonu i ciężkich powikłań operacyjnych. Do najgroźniejszych należą “ostry” odrzut przeszczepu, wymagający pilnego ponownego zabiegu, i odrzut przewlekły objawiający się głównie szybko postępującą chorobą niedokrwienną przeszczepionego serca. Do innych należą: zakażenie rany operacyjnej, wnętrza klatki piersiowej i innych narządów, niewydolność nerek, wątroby,nadciśnienie tętnicze , rozwój choroby nowotworowej i inne.

Kontrola po przeszczepie serca· Każdy człowiek po tej operacji powinien pozostawać pod rygorystyczną specjalistyczną opieką kardiologiczną, ze względu na ryzyko odrzutu. Chory powinien znajdować się pod stałą kontrolą lokalnego ośrodka kardiologicznego i okresową kontrolą w ośrodku transplantacyjnym, gdzie przeprowadza się biopsję serca (pobranie małego fragmentu do badań mikroskopowych). Jeśli dolegliwości się nasilają lub pojawiają się na nowo, należy natychmiast zgłosić się do lekarza. Kontrola kardiologiczna polega na rozmowie z lekarzem, wykonaniu EKG, testu wysiłkowego, echokardiografii i badań krwi.