Było bardzo trudno
Ale zakochać się szczęśliwie
Było jeszcze trudniej
Szczególnie dla Niej
Za czyjąż winę, czyjąż karę
Nie można pokochać się
Na każdą chwilę, na każdą miarę.
W miastach są parki stare
To tam zobaczysz jakąś parę
Które po parku chodzą
I kochają się późną porą.
Ach tak bym chciała,
Kochać bardzo! - Powiedziała,
Smutna dzieweczka i zapłakała
Ale ty dzieweczko miła
Musisz się najpierw dość naszlochać
Napłakać, zbeczeć, razy wiele
Do czasu, aż staniesz w Kościele
A potem możesz sobie kochać do woli
Trzy razy dziennie, rano, w południe
I trzy razy w nocy
I jak chcesz, szybko lub po woli...
Aż cię... głowa zaboli
Więc uważaj i rozważaj
Abyś z nadmiaru szczęścia
Nie była w niedoli.
A obecnie jak jest?...
Czy dzieweczka czeka?
Czy płacze ze szczęścia w Kościele?
To pytanie ma odpowiedzi wiele...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz