"ŁZA BOGA"

Po wygnaniu Adama i Ewy z raju 

Pan Bóg zauważył 

Że odczuwają skruchę 

I przejmują się swoim wygnaniem 

Ulitował się wtedy nad nimi i powiedział:

Nieszczęsne moje dzieci, 

Ukarałem was za grzech   I wygnałem z raju 

W którym żyliście bez trosk 

W dostatku, dobrobycie i "kwitnącym maju"

Teraz przyjdzie wam żyć 

W świecie pełnym zmartwień i nieszczęść 

O którym nie mieliście pojęcia 

I nie pomogą wam żadne wasze zaklęcia

Chcę jednak, abyście wiedzieli  

Że moja dobroć i miłość 

Do was nigdy nie ustanie 

Mimo, że grzech z waszego serca wystaje

Wiem, że dotkną was 

Różne kłopoty i nieszczęścia 

Które zatrują wam życie 

I dlatego ofiaruję wam  

Tę oto "drogocenną perłę" 

Jest to łza 

Kiedy dotknie was nieszczęście 

Będzie wam źle 

Serce przepełni ból 

A dusza będzie w udręce 

Wtedy z waszych oczu wypłynie łza 

I od razu zrobi wam się lżej
Składając w podzięce do Boga ręce 

Kiedy Adam i Ewa 

Usłyszeli słowa Najwyższego 

Z ich oczu polały się łzy 

Stoczyły się po ich policzkach 

I spadły na ziemię

I były to pierwsze łzy 

Które zrosiły złowrogą im ziemię 

Te właśnie łzy Adam i Ewa 

Przekazali w spadku swoim dzieciom 

I dzieciom ich dzieci

I od tego czasu 

Kiedy ludzi dotyka nieszczęście 

Boga boli  serce 

I wypływają mu z oczu łzy 

Które koją zranione ludzkie serce.