Złocistej dworskiej Lipy
W kołysce jej korzeni
Wyścielonej miękkim kwiatem
Myśląc jak to jest z naszym światem
Dlaczego mężczyzna
Musi się żenić
Wyciągając do kobiety ręce
A ona w jego życie
Wpada z impetem
Tuląc się do niego
W miłosnej podzięce
Dziękując jej za spokojne życie
Będąc uniesiony
W jej miłosnych ramionach
Jak w kołysce korzeni
Złocistej dworskiej Lipy
Teraz kiedy siedzę
W kołysce dworskiej Lipy
Podniosłem wygasłą fajkę
Wytrąconą przez moją pociechę
Jeszcze dziesięć lat temu
Siedziała mi na kolanach
Obejmując mocno za szyję
Wtulona pod siwą brodę
Tak zasypiała
W zapachu mego tytoniu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz