wysiłku,w życiu codziennym i przy wykonywaniu pracy zawodowej,u chorych
z dławicą piersiową,które można polecić zarówno lekarzom ogólnie praktykującym,
jak i samym pacjentom.
Lekarze są często zasypywanymi pytaniami przez pacjentów,którzy przebyli zawał serca lub mają rozpoznawaną chorobę wieńcowa bez zawału,albo nadciśnienie tętnicze: "Panie Doktorze,co ja mogę robić w domu:czy mogę już od przyszłego miesiąca wrócić do pracy,jaki sport jest dla mnie odpowiedni,kiedy mogę wrócić do życia małżeńskiego,czy mogę za dwa tygodnie polecieć samolotem do Afryki?"
Niektórzy lekarze są zakłopotani tymi pytaniami i dają czasem wymijające odpowiedzi,poprzestając na wypisaniu leków.Czy można w miarę precyzyjnie odpowiedzieć? Czy pacjent może sam dozować sobie wysiłek fizyczny,kierując się ogólnymi zaleceniami swojego lekarza? Jednym słowem:
CZY ISTNIEJE RECEPTA NA WYSIŁEK?
SIEDZENIE CZY RUCH?
Przemiany cywilizacyjne,szczególnie rozwój przemysłu w XIX wieku,sprawiły,
że człowiek zrobił się wygodny,a współczesne warunki życia przyczyniają się
do coraz większego jego unieruchomienia.
Siedzenie,siedzenie,siedzenie...W erze samochodów,komputerów,telewizorów,
kaset wideo i płyt DVD coraz więcej ludzi spędza czas w pracy,w przejazdach
i podczas biernego relaksu w domowym fotelu w taki właśnie sposób.
Wstępne dane sugerują, że mało aktywne osoby maja mniej rozwiniętą sieć
wieńcowych naczyń obocznych i dlatego bezczynność fizyczna może zmniejszyć szansę przeżycia w razie wystąpienia zawału serca,a brak ruchu w przebiegu choroby
lub po operacji serca pogarsza rokowanie.Post ten został napisany w oparciu
o broszurkę napisaną przez Dr Marka Kośmickiego z Pracowni Prób Wysiłkowych,
Kliniki Choroby Wieńcowej pt.Recepta na wysiłek.
Polecam!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz