Śmiech to zdrowie

"Szczęśliwi ci, którzy potrafią się śmiać z siebie, albowiem nigdy nie przestaną mieć powodów do radości" - Joseph Folliet. Śmiech to zdrowie, mówimy bardzo często, ale raczej opisujemy to zdanie dość intuicyjnie, bez znajomości popierających tę tezę dowodów. Tak więc oto dowody, że śmiech, uśmiech i uśmiechanie się naprawdę są dla nas zdrowe! 

Jak powstaje śmiech? Śmiech powstaje w centralnym układzie nerwowym. Ośrodek poczucia humoru w mózgu jest zlokalizowany w korze mózgowej. Śmiech jest spontaniczną reakcją układu nerwowego, niezależną od naszej woli lub może być działaniem przez nas zaplanowanym. Skutki śmiania się są dość poważne, ale nie bój się! - pozytywne:

- obniża ciśnienie krwi,
- powoduje wydzielenie do krwi zwiększonych ilości betaendorfin, naturalnych substancji euforyzujących i uśmierzających ból,
- zwiększa w organizmie stężenie immunoglobulin A, przeciwciał zapobiegających chorobom górnych dróg oddechowych i układu pokarmowego,
- jest znakomitym ćwiczeniem mięśni brzucha, piersi, ramion i szyi,
- pobudza aktywność mózgu,
- poprawia wentylację płuc,
- gdy zaczynasz się śmiać, wtedy zamiast średnio pół litra powietrza, wdychasz go półtora litra. Dzięki temu Twój organizm zostaje znacznie lepiej dotleniony,
- szybciej bije Twoje serce, co nie tylko wpływa pozytywnie na pracę samego serca, ale również na cały organizm, gdyż krew wtedy szybciej krąży i dostarcza większej ilości tlenu do organizmu,
- śmiejąc się wprawiasz w ruch mięśnie klatki piersiowej, w tym mięśnie żebrowe i brzucha. Praca tych mięśni powoduje, że z jamy brzusznej krew przetacza się w kierunku serca, w ten sposób wspomagając krwiobieg,
- podczas śmiechu w ruch zostają wprawione mięśnie twarzy.  Dzięki takiemu masażowi Twoja skóra staje się jędrniejsza,
- dzięki śmiechowi lepiej też funkcjonuje nasz system odpornościowy.

Gelotologia to koncepcja medyczna zakładająca leczenie śmiechem. Stąd terapeuci - clowni na oddziałach pediatrycznych, stąd też kluby śmiechu, w których członkowie spotykają się, żeby się razem... pośmiać. Nie z siebie, ale razem ze sobą, by mieć udany dzień i wzmocnić organizm.

Śmiech sprzyja sukcesowi. Zmniejsza nieśmiałość, łagodzi lęki, zjednuje akceptację otoczenia. Uśmiech i uśmiechanie się są niezbędne do nawiązania relacji z drugą osobą i do skłonienia jej do otwartości. Bez radości nie jest możliwe ani efektywne działanie ani kreatywne myślenie.Wystarczy pomyśleć o ludziach, którzy cierpią na depresję. Przyjmując, że spontaniczny śmiech jest oznaką dobrego samopoczucia, ludzie z depresją ani się nie śmieją, ani skutecznie nie działają.

Ludzie z poczuciem humoru są bardziej kreatywni, mają lepsze relacje z innymi osobami w pracy. Większość amerykańskich szefów firm bardziej wierzy osobom z poczuciem humoru i chętniej je zatrudnia. W Europie Zachodniej pracodawcy coraz częściej organizują dla pracowników kursy rozwijające poczucie humoru, ponieważ uśmiech i poczucie humoru pomaga w zdobywaniu klientów. Śmiech integruje nasze społeczeństwa ze sobą i ułatwia przełamywanie granic językowych, religijnych, rasowych.

Uwaga! 1 minuta śmiechu daje nam tyle samo, co 45 minut relaksu!Polecam więc codzienne sesje śmiechowe. Ja, żeby inni się ze mnie nie śmiali, że śmieję się sam do siebie, oglądam komediowe seriale. Mam swoje ulubione, które dają mi porządną dawkę śmiechu, a więc zdrowia.

Życzę dużo uśmiechu i dużo powodów do głośnego, radosnego śmiania się!

Czy objawy związane z wysokim cholesterolem można rozpoznać?

Zdajesz sobie sprawę, że cholesterol jest niebezpieczną substancją dla naszego organizmu tylko wtedy, gdy jego stężenie znacznie przekracza normę. Jednak warto tutaj przypomnieć fakt, że bez cholesterolu nasze życie jest niemożliwe. 

Istotne jest obniżenie poziomu cholesterolu LDL w naszym organizmie, który spełnia zadanie tego "złego", a postarać się podwyższać poziom "dobrego cholesterolu" HDL. Bardzo trudny do skontrolowania jestpodwyższony poziom cholesterolu, a jego objawy widoczne są dopiero w zaawansowanym stadium choroby czyli w późnym wieku naszego życia. Co pewien czas należy więc robić badania kontrolne, które są bardzo ważne.

Cholesterol i objawy z nim związane

Objawy związane z niskim stężeniem cholesterolu HDL i za wysokim poziomem LDL we krwi:

• Ogólne zakłócenia całego organizmu spowodowane zbyt wysokim poziomem cholesterolu w osoczu krwi, trudności z wykonaniem prostych czynności,
• Występują ciągłe zmęczenia, częste zawroty głowy, brak siły i energii, ogólne osłabienie psychiczne,
• pojawia się znużenie życiem,
• Pojawia się również ucisk koło serca,
• Pewne kropki pojawiające się na oczach, ale u każdego pacjenta może objawiać się to w różny sposób.

Objawy te jest bardzo trudno rozpoznać. Nie są one na tyle widoczne i oczywiste, żeby wskazywały od razu na problemy z ze zbyt wysokim cholesterolem. W późniejszym stadium zaawansowania naszej dolegliwości można trochę skuteczniej i szybciej zidentyfikować naszego wroga, pojawiają się bardziej widoczne i groźniejsze objawy.

Do czego prowadzi zbyt wysoki cholesterol? Do poważnych zaburzeń chorobowych takich jak choroby serca, dusznica bolesna, udary, miażdżyca. Choroba wieńcowa zaczyna się w wyniku zwężenia tętnic przez złogi tłuszczy, które osiadły się na nich. Za transportowanie krwi do serca odpowiedzialne są tętnice. Mamy wtedy do czynienia z arteriosklerozą. Wtedy pojawiają się takie objawy jak:

• Dusznica bolesna - ból w klatce piersiowej spowodowany ograniczonym dopływem krwi do serca,
• Ból nóg - zwężone tętnice blokują dopływ krwi do kończyn dolnych,
• Zakrzepy krwi w tętnicach, które transportują krew do serca inaczej mówiąc zakrzepica tętnicy wieńcowej. Może to prowadzić do niewydolności serca
• Jeśli w pobliżu oczu masz widoczne grube żółte plamki lub w innych miejscach na skórze to może to być spowodowane przez złogi cholesterolu

Najsłynniejszy medalik świata

W lipcu 1830 roku siostra Katarzyna Laboure była początkującą zakonnicą w klasztorze Rue du Bac w Paryżu. Kiedy rozpoczynała codzienną modlitwę, niespodziewanie ukazała się jej Maryja, mówiąc: - Moja córko, Pan Bóg chce ci powierzyć pewną misję... 

W roku 1830 siostra Katarzyna Laboure była początkującą zakonnicą w klasztorze Rue du Bac w Paryżu. Niespodziewanie pewnego dnia ukazała się jej Najświętsza Maryja Panna i poleciła jej rozpowszechnić Cudowny Medalik na świecie, mówiąc: - Moja córko, Pan Bóg chce ci powierzyć pewną misję. Wydarzenia z nocy 18-19 lipca 1930 r. mocno poruszyły Katarzynę. Cztery miesiące później - 27 listopada - Niepokalana przybyła, aby jej wyjaśnić na czym ta misja ma polegać.

W sobotę przed pierwszą niedzielą adwentu, św. Katarzyna Labouré podczas wieczornego rozmyślania, ujrzała Najświętszą Dziewicę obok obrazu św. Józefa. Maryja stała, odziana w czerwonawo połyskującą białą szatę. Głowę Jej okrywał biały welon, spadający aż do stóp po obu stronach. Czoło Jej zdobiła obszyta drobną koronką opaska, ściśle przylegająca do włosów. Matka Boża miała odsłoniętą Twarz, a pod Jej nogami była kula ziemska. W rękach Maryja trzymała drugą kulę ziemską - symbol wszechświata.

W pewnym momencie na Jej palcach pojawiły się kosztowne pierścienie, wysadzane drogimi kamieniami, z tych wychodziły na wszystkie strony jasne promienie. Wtedy Najświętsza Panna rzekła do św. Katarzyny: Promienie, które widzisz spływające z mych dłoni, są symbolem łask, jakie zlewam na tych, którzy mnie o nie proszą, dając jej przez to do zrozumienia, jak hojna jest dla tych, którzy się do Niej uciekają. Niedługo po tym Katarzyna usłyszała proszący głos Maryi: Postaraj się o wybicie medalika według tego wzoru: wszyscy, którzy go będą nosili, dostąpią wielkich łask, szczególnie jeśli go będą nosili na szyi. Tych, którzy we mnie ufają, obdarzę wieloma łaskami.

Nagle obraz zdawał się obracać. Potem św. Katarzyna Labouré ujrzała na drugiej stronie obrazu literę M z wyrastającym ze środka krzyżem, a poniżej monogramu Najświętszej Maryi Panny - Serce Jezusa otoczone cierniową koroną i Serce Maryi przeszyte mieczem. Tak miał wyglądać przyszły medalik maryjny, o którym mówiła Matka Boża.

To widzenie powtórzyło się trzykrotnie i za każdym razem św. Katarzyna zwierzyła się z niego swemu przewodnikowi duchowemu - księdzu Aladel. Jednak ten, obawiając się złudzenia, opóźniał Cudowny Medalik, a nawet zatrzymał proces jego tworzenia. W końcu zdecydował się przedstawić całą sprawę księdzu arcybiskupowi Paryża - de Quelen, a gdy ten okazał się przychylny, medalik wybito w 1832 roku.

Natychmiast po tym zaczęły się dziać głośne cuda nawróceń ? jak np. nawrócenie Alfonsa Ratisbonne. Już w pierwszych dziecięciu latach po objawieniach, wybito około 80 milionów Cudownych Medalików. Stały się one bardzo popularnym dewocjonaliom, funkcjonującym często jako pomysł na prezent, którym obdarzali się wierzący na całym świecie.

Porady dla początkujących : Treningowe dylematy: siła czy wytrzymałość ?

Potrzeba trenowania jest bezdyskusyjna, ale powstaje pytanie, jaki rodzaj treningu jest najlepszy? Zależnie od tego, czy się dźwiga ciężary, czy biega krótkie lub długie dystanse, czy się pływa lub spaceruje, każdy rodzaj aktywności fizycznej angażuje inne grupy mięśniowe i inne źródła energii. 


Z pewnością znacie już takie pojęcie jak serie i powtórzenia, szybkość, dystans i intensywność, ale czy jesteście świadomi tego, co dzieje się pod waszą skórą?

Czy wiecie, w jaki sposób generuje się w waszym organizmie energia, występująca pod postacią fosforanu adenozyny (ATP)? Organizm ludzki posiada trzy układy energetyczne: układ fosforanowy, układ kwasu mlekowego i układ tlenowy.

Układ fosforanowy generuje energie poprzez rozkład zmagazynowanych zasobów ATP oraz innych cząsteczek, zwanych fosforokreatyną (PCr). Gdy wykonuje się ćwiczenia wymagające maksymalnego wysiłku, tak jak podczas ciężkiej serii przysiadów, organizm zużywa prawie cały zasób dostępnego ATP i większość PCr. Naukowcy uważają, że dzieje się to w przeciągu 10 sekund lub nawet w jeszcze krótszym czasie. Co ciekawe przyjmowanie kreatyny jako suplementu zwiększa zasoby dostępnego PCr, co zwiększa możliwości trenującego w krótkich, wymagających skrajnego wysiłku ćwiczeniach.

Układ kwasu mlekowego jest wykorzystywany przede wszystkim przy wysiłkach trwających do 1 minuty. Powiedzmy, że dałeś z siebie wszystko podczas sprintu na 300-400 m i czujesz charakterystyczne uczucie pieczenia wewnątrz mięśni – jest to właśnie efekt nagromadzenia się kwasu mlekowego w mięśniach i we krwi. Takie samo pieczenie odczuwa się np. w czasie wykonywania ostatnich powtórzeń w serii prostowania nóg siedząc. To wiąże się z bólem!

Układ tlenowy związany jest z generowaniem energii podczas wydłużonej aktywności fizycznej, takiej jak biegi długodystansowe czy pływanie, przy czym wymaga to regularnego oddychania. Generalnie każde , które trwa powyżej dwóch minut, wiąże się z zaangażowaniem układu tlenowego, jako podstawowego źródła wytwarzania energii.

Jeśli jesteś fanatykiem ćwiczeń aerobowych, to najprawdopodobniej masz bardzo sprawny układ krążeniowo-oddechowy. W trakcie każdego skurczu mięśnia sercowego, twoje serce pompuje do organizmu więcej bogatej w tlen krwi, niż w przypadku nie wytrenowanego człowieka. Co więcej, sprawniejsze aerobowo serce ma niższą spoczynkową częstotliwość bicia (niższe tętno). Pamiętajcie o tym, że wasze serce przystosowuje się do specyficznych bodźców stymulujących. Dlatego nie można być jednocześnie mistrzem dyscyplin wydolnościowych i konkurencji wymagających dynamicznej siły, takich jak podnoszenie ciężarów czy sprinty. Nie można być w tym samym czasie mistrzem maratonu i biegu na 100 m. Twój organizm nie może pracować w ten sposób.

A więc jak trenować? Jeżeli zależy ci na ogólnej sprawności fizycznej, to radziłbym trenowanie wszystkiego po trochu. Tak jak podśmiewamy się z wykończonego maratończyka, którego rozwój górnej połowy ciała jakby zatrzymał się na etapie małego chłopca, tak samo dziwi nas potężnie umięśniony kulturysta wagi ciężkiej, który nie jest w stanie przebrnąć kilku schodków bez sapania i zadyszki. Silne mięśnie i wytrenowany oddechowo-krążeniowy decydują o naszej kondycji ogólnej, zdrowiu i sprawności.

Miód rzepakowy - powstawanie, właściwości i działanie.

Pszczeli miód rzepakowy jest bardzo popularnym miodem w naszym kraju. Łatwo go rozpoznać po bardzo jasnym kolorze. W postaci płynnej ma kolor słomkowy. Natomiast po skrystalizowaniu przybiera barwę jasno żółte, kremowe. Ze względu na dużą zawartość glukozy w miodzie rzepakowym bardzo rzadko spotyka się go w postaci płynnej.

Krystalizuje się on w ciągu kilku dni po odebraniu pszczołom, a niekiedy nawet w plastrach. Aby móc cieszyć się płynnym miodem rzepakowym najlepiej kupować go w czasie jego wybierania, czyli na przełomie maja i czerwca. Niemniej skrystalizowany miód nie traci żadnych właściwości biotycznych, a podgrzewany aby posiadał postać płynną wiele traci.

Dlatego znacznie lepiej jest nabywać ten gatunek miodu już w postaci krupca, szczególnie jeśli zależy nam na jego właściwościach leczniczych. Miód rzepakowy polecany jest na schorzenie różnych organów wewnętrznych, między innymi trzustki, nerek i wątroby. Podobnie jak i inne gatunki miodów posiada właściwości przeciwmiażdżycowe, obniża ciśnienie oraz dostarcza sercu substancji odżywczych. W ogóle, poprzez wspomnianą wcześniej dużą zawartość glukozy, zalecany jest w przypadku wyczerpania organizmu, wykonywania wyczerpującej pracy fizycznej bądź umysłowej. Konsystencja już skrystalizowanego miodu zazwyczaj określana jest jako "smalcowata" i doskonale nadaje się do smarowania pieczywa czy też dodawania do napojów.

Codziennie spożywany miód w postaci dodatku do niezbyt gorącej herbaty, chłodnej lemoniady słodzonej miodem czy w czystej postaci najlepiej wpływa na organizm. Systematyczność zapewnia ciągłe dostarczanie dobroczynnych składników, które mają szerokie zastosowanie. Najczęściej miodu używa się na stany zapalne górnych dróg oddechowych. Mają one działanie łagodzące, antyseptyczne oraz stymulujące układ odpornościowy. Warto jednak znać zastosowanie konkretnych gatunków miodu na konkretne przypadłości. Naturalny miód rzepakowy dobroczynnie wpływa i wspomaga leczenie zapalenia jamy ustnej, schorzeń żołądka i dwunastnicy.

Znane jest również jego działanie na problemy skórne. Przyśpiesza gojenie się ran i chroni przed zakażeniem. W przeciwieństwie do innych odmian miodu miód rzepakowy ma skłonność do łapania wilgoci z powietrza, dlatego należy go przechowywać w szczelnie zamkniętych naczyniach. Nie przestrzeganie tego może doprowadzić nie tyle do rozwodnienia miodu, co do fermentacji wierzchniej warstwy miodu. Przyczyną tego są zarodniki drożdżaków występujące w niewielkiej ilości w miodzie. Miód jest wszak substancja biologicznie aktywną i należy przechowywać ją we właściwych warunkach, żeby nie straciła swoich wartości odżywczych

Z czego jest miód Spadziowy?

Podczas gdy większość miodów powstaje z nektaru kwiatów różnych roślin, miód spadziowy, jak sama nazwa wskazuje, powstaje ze spadzi, czyli soków roślin.